Babis zet Europa op scherp: Tsjechië draait oorlogssteun aan Oekraïne de rug toe

De boodschap van de Tsjechische bevolking is glashelder: genoeg van de Brusselse koers, genoeg van eindeloze steun aan Oekraïne, genoeg van dure energie en politieke hypocrisie.

Babis heeft er nooit doekjes om gewonden. Hij zegt wat veel gewone Tsjechen denken: het is niet de taak van hun land om de oorlog van anderen te betalen. Zijn eerste prioriteit? Een einde aan Tsjechische wapenleveranties aan Oekraïne.

“Tsjechië moet zorgen voor zijn eigen burgers,” zei Babis in de campagne. “Niet voor de belangen van Washington of Brussel.”

Dat soort taal - ronduit, patriottisch, en wars van diplomatiek geneuzel - sloeg aan. Vooral in landelijke gebieden stemden kiezers massaal op ANO.

De mogelijke coalitie met de partijen Vrijheid en Directe Democratie (SPD) en Motoristen voor Zichzelf zou Babis een nipte meerderheid kunnen opleveren. Samen vormen zij een blok dat zich fel keert tegen Brusselse macht, migratie, en klimaatdwang.

De overwinning van Babis is meer dan een binnenlands succes. Het past in een bredere trend in Centraal- en Oost-Europa. Waar de West-Europese elites vasthouden aan de globalistische lijn van Ursula von der Leyen, kiezen landen als Hongarije, Slowakije en nu ook Tsjechië steeds nadrukkelijker voor soevereiniteit.

Voor Brussel is dat een nachtmerrie. Want als Tsjechië - een belangrijke NAVO-partner - de wapenstroom richting Oekraïne dichtdraait, verliest de EU opnieuw invloed.

Babis wordt in eigen land vaak de “Tsjechische Trump” genoemd. Niet alleen vanwege zijn zakenachtergrond, maar ook door zijn directe stijl en afkeer van politieke correctheid. Net als de huidige Amerikaanse president Donald Trump zet Babis zichzelf neer als de stem van het volk tegen een wereldvreemde elite.

Zijn terugkeer als premier markeert opnieuw een verschuiving in de machtsverhoudingen binnen Europa. En het zet de druk op landen als Nederland, Duitsland en Frankrijk, waar onvrede over de EU-lijn groeit maar nog niet tot daadwerkelijke politieke aardverschuivingen heeft geleid.

Voor de gevestigde orde in Brussel is dit resultaat een alarmsignaal. Want als zelfs een land dat jarenlang pro-EU was zich nu afkeert, dan brokkelt de steun voor de Brusselse oorlogspolitiek snel af.

De Tsjechen willen geen armoede om Oekraïne te steunen. Ze willen geen eindeloze energierekeningen omwille van een “groene transitie” die niemand kan betalen. Ze willen leiders die opkomen voor eigen volk. En dat heeft Andrej Babis feilloos aangevoeld.

Zijn overwinning is een waarschuwing voor Europa: de tijd van gehoorzamen is voorbij. Burgers willen weer zeggenschap over hun land, hun grenzen, hun toekomst.

De verkiezingsuitslag in Tsjechië is geen geïsoleerd incident – het is een symptoom. Van Slovakije tot Italië, van Hongarije tot nu ook Tsjechië: de kiezer keert zich tegen de technocraten die hun wil opleggen vanuit Brussel.

En dat maakt deze overwinning groter dan Tsjechië zelf. Dit is een signaal dat Europa in beweging is. Dat de “andere stem” - de stem van de gewone Europeaan - niet langer wordt genegeerd.