Hulp als wapen: Israël gebruikt voedsel om Palestijnen te verjagen

Het nieuwe Amerikaans-Israëlische ‘hulpplan’ via de zogenaamde Gaza Humanitarian Foundation (GHF) blijkt een schandelijke aanfluiting. Van de 400 eerdere distributiepunten zijn er nog maar vier over. De meeste vrachtwagens met hulp staan al maanden vast aan de grens. En de hulp die wél binnenkomt, bestaat vaak uit meel – zonder waterzuiveringstabletten, zonder brandstof, zonder medische zorg. Dat is geen hulp. Dat is symboliek met dodelijke gevolgen.

Er is geen andere conclusie mogelijk: Israël gebruikt voedsel als machtsmiddel. Door slechts vier uitdeelpunten open te stellen – waarvan drie in het zuiden – worden Palestijnen letterlijk gedwongen te verplaatsen. Hulporganisaties zoals Artsen zonder Grenzen en UNRWA slaan groot alarm. Ze waarschuwen dat dit niets te maken heeft met humanitaire zorg, maar alles met strategische bevolkingsdruk. Het is een methode van onderdrukking, geen hulpverlening.

En ja, Hamas is een gewelddadige terreurorganisatie die niets geeft om het welzijn van zijn eigen volk. De raketten op Israël, het gebruik van burgers als menselijk schild – het zijn onverdedigbare daden. Maar dat ontslaat Israël niet van zijn verantwoordelijkheid. Juist als democratie, juist als staat die zegt het morele gelijk aan haar kant te hebben, moet je boven dit soort praktijken staan.

Wat Israël nu doet – hongersnood toestaan, hulp beperken, chaos creëren – is immoreel, strategisch berekend en levensgevaarlijk. De beelden van paniek, schoten bij distributiepunten, doden en gewonden... dit is geen incident. Dit is beleid.

De Verenigde Naties noemen Gaza inmiddels de hongerigste plek op aarde. 100 procent van de bevolking loopt risico op hongersnood. Dat is niet overdreven – dat is de grimmige realiteit. Ambulances rijden niet meer. Mensen drinken vervuild water. Medicatie is nauwelijks voorhanden. Ouderen, zieken en kinderen? Die redden het niet in deze logistieke hel.

En ondertussen? Ondertussen vieren cynici in Tel Aviv het succes van hun “hulpoperatie”. Maar wie serieus naar deze feiten kijkt, ziet een genadeloze waarheid: Israël orkestreert een humanitaire illusie. Een vorm van propaganda die levens eist.

Dat is geen verdediging van het vaderland. Dat is een ethisch failliet.

Laat er geen misverstand over bestaan: Hamas is een gewelddadige ideologische sekte die het Palestijnse volk in gijzeling houdt. Zij kiezen voor geweld, ze onderdrukken oppositie, ze gebruiken burgers als dekking. Ze verdienen geen steun. Geen enkel fatsoenlijk mens verdedigt Hamas.

Maar wie echt geeft om mensenlevens, ziet óók dat Israël zich al maanden bezondigt aan collectieve bestraffing. En wie dat negeert – of zelfs applaudisseert – is medeplichtig aan het verergeren van het lijden.

Deze situatie kan niet langer voortduren. De internationale gemeenschap moet ingrijpen. En dat betekent niet: meer verklaringen, meer symboliek. Dat betekent: druk uitoefenen op Israël én Hamas. Open grenzen voor hulp. Laat VN-organisaties hun werk doen. Stop de militaire tactieken vermomd als humanitaire missie.

Wat nu in Gaza gebeurt is een collectieve mislukking van menselijkheid. Hamas zaait geweld. Israël beantwoordt met onderdrukking. En de bevolking? Die sterft in stilte. Het is tijd om op te staan tegen deze waanzin.