Ghadaffi: Die VN-resolutie is gewoon keihard racisme

Vannacht leek het er nog even op dat de Libische dictator Ghadaffi verstandig zou reageren op de VN-Veiligheidsraadresolutie. Zijn ministerie van Buitenlandse Zaken liet weten open te staan voor onderhandelingen over een mogelijk staakt-het-vuren. Een paar uur later verviel hij alweer in zijn oude rol. Er werd gescholden en gedreigd. De dreigementen werden bovendien overgoten met een sausje van typische Ghadaffi-retoriek.

De man die eerder de opstandelingen al vergeleek met ratten, honden, homoseksuelen en drugsverslaafden haalde vanmorgen weer eens ouderwets uit. Als het westen inderdaad zou ingrijpen in zijn land, zou hij er persoonlijk voor zorgen dat de wereld in een hel verandert waarin nooit meer vrede zou heersen. En die VN-Veiligheidsraadresolutie? Dat was gewoon puur racisme.

Het moge duidelijk zijn dat we in de persoon van Ghadaffi niet te maken hebben met een rationele actor. Van onderhandelingen hebben we dan ook weinig te verwachten. De man is te ver heen om nog te kunnen inzien hoe precair zijn positie inmiddels is. Dat betekent dat we dus geen andere optie hebben dan de oorlog tot zijn logische conclusie door te voeren, namelijk zijn dood of arrestatie.

We moeten daarbij ook beseffen dat een logische conclusie niet hetzelfde is als een noodzakelijke conclusie. Als we hem in staat stellen zijn troepen te hergroeperen en zich te verschansen in Tripoli, zou het wel eens een hele langgerekte oorlog kunnen worden. Een dergelijk scenario zou hem misschien ook in staat stellen zijn dreigement van aanslagen op westerse doelen in daden om te zetten. Halve maatregelen zullen niet volstaan om deze oorlog te winnen.

Concreet betekent dit dat we niet alleen strategische doelen maar ook - waar mogelijk - troepenconcentraties van het regime zullen moeten bombarderen en daarbij dus zullen moeten accepteren dat er doden zullen vallen, misschien zelfs burgerdoden. Tegelijkertijd zullen we ook de opstandelingen het zwaarst mogelijke materieel moeten bezorgen om ze in staat te stellen de strijd snel in hun voordeel te beslissen. Om met minister van Buitenlandse Zaken Rosenthal te spreken: wie A zegt, moet B zeggen.