-Gastcolumn Pieter Aarnoudse- De oorlog is nog niet voorbij. De haat is nog niet uit onze straten

De afgelopen maanden zagen we iets verontrustends. Niet de vrede van een samenleving die zoekt naar begrip, maar het tegenovergestelde: haat op straat, scheldwoorden, brandende vlaggen, angst in ogen. Het leek meer op een oorlogsverklaring binnen onze eigen samenleving.

Nederland, ooit geworteld in een joods-christelijke traditie waarin vrijheid, verdraagzaamheid en respect de pijlers waren van onze democratie, lijkt daarvan te zijn losgedreven. De trotse leus “multiculturele samenleving” is vervangen door wantrouwen en wij-tegen-zij-denken.

Maar echte tolerantie, vrede en een multiculturele samenleving betekenen niet dat alles moet kunnen. Ze betekenen juist grenzen stellen – duidelijke grenzen aan wie onze waarden niet wenst te respecteren. Wie in Nederland wil wonen, hoort ook de normen en waarden van dit land te onderschrijven: respect, vrijheid van meningsuiting, en vrijheid van godsdienst. Wie dat niet wil, heeft ook de vrijheid om te vertrekken.

We moeten weer trots worden op Nederland. Op onze vlag. Op onze geschiedenis. Op het land dat ooit met moed, geloof en visie de wereldzeeën bevoer – waar vrijheid en verantwoordelijkheid hand in hand gingen, en waar recht en orde vanzelfsprekend waren.

Maar een land dat vrijheid wil behouden, moet haar ook durven verdedigen. Dat vraagt om een sterke defensie die onze grenzen bewaakt, een krachtige politie die met gezag en rechtvaardigheid optreedt, en een justitie die niet buigt voor angst, maar het recht onverschrokken handhaaft. Niet als instrument van macht, maar als beschermer van vrede, orde en veiligheid. Want zonder orde geen vrijheid – en zonder recht geen vrede.

Nederland moet weer durven staan voor wat het is: één land, één volk, één samenleving die gelooft in vrijheid, verantwoordelijkheid en recht. Met een overheid die haar burgers beschermt, een krijgsmacht die het land verdedigt, en een rechtsstaat die weer durft te oordelen wat goed en kwaad is.

Vrede begint niet aan een onderhandelingstafel. Vrede begint in het hart – hier, in onze straten, in onze gezinnen, in onze scholen. Pas als wij weer terugkeren naar de wortels van onze beschaving, naar de joods-christelijke waarden waarop Nederland gebouwd is, kan er ook hier weer vrede zijn.

Want zolang we die waarden verliezen, blijft de oorlog voortduren – niet in Gaza, maar in Nederland zelf. Het is tijd om weer te staan voor Nederland. Trots. Sterk, Vrij.