DENK zet Israël tussen aanhalingstekens: politieke waanzin en gevaarlijk signaal

Dit gaat dus niet om stevige kritiek op Netanyahu of zijn kabinet - kritiek die, laten we eerlijk zijn, vaak terecht is. Nee, dit is een regelrechte ontkenning van het bestaansrecht van de Joodse staat. Een partij die in de Tweede Kamer zit, schrijft doodleuk dat alle economische samenwerking met “Israël” moet worden gestopt en dat er een algehele boycot moet komen op sportief, cultureel en academisch niveau.

Het is bizar. Het is gevaarlijk. En het zegt alles over waar DENK werkelijk staat.

Wanneer DENK in haar programma schrijft dat “alle economische samenwerking met ‘Israël’ wordt gestopt,” en dat Nederland “keiharde sancties” moet eisen, gaat het niet meer om beleid, maar om delegitimatie. Door een land structureel tussen aanhalingstekens te zetten, stel je: dit land is niet legitiem.

In Den Haag wordt vaak gedaan alsof DENK slechts “een stem uit de gemeenschap” vertegenwoordigt. Maar met dit soort teksten wordt duidelijk dat het radicalisme van deze partij veel dieper gaat. Israël wordt weggezet als een fictieve constructie, iets dat geen bestaansrecht heeft.

En dat terwijl juist Israël een van de weinige democratieën in de regio is - met alle fouten, met alle problemen.

Niemand zal ontkennen dat de situatie in Gaza en de Westelijke Jordaanoever menselijk drama is. Dat er slachtoffers vallen, dat Netanyahu met zijn oorlogspolitiek enorme schade aanricht, is zonneklaar. Daar mag - en moet - stevige kritiek op zijn.

Maar om die kritiek te vertalen in het idee dat Israël zelf niet bestaat? Dat is geen solidariteit met Palestijnen, maar pure ontkenning van realiteit. Het maakt de discussie niet eerlijker, het vergiftigt het debat.

DENK heeft met dit programma niet alleen een standpunt ingenomen in een buitenlands conflict. Het geeft een boodschap af aan Nederland zelf. Een partij die onze wetten en regels mede bepaalt, zegt feitelijk dat een erkend land van de Verenigde Naties niet bestaat.

Wat zegt dit over hun visie op internationale verhoudingen? Wat zegt dit over hun bereidheid tot samenwerking in de wereld? En wat zegt dit over hun loyaliteit aan Nederland, dat Israël al sinds 1948 erkent?

Als een politieke partij in Nederland zó openlijk de legitimiteit van een bevriend land ontkent, is dat een ontluisterend signaal. Dit is niet meer zomaar “een mening.” Dit is ondermijning van de basisregels van de internationale gemeenschap.

DENK presenteert zich graag als een partij voor rechtvaardigheid. Maar dit programma laat iets heel anders zien: een partij die het bestaansrecht van een land met miljoenen inwoners ontkent. Dat is niet progressief, niet rechtvaardig, maar ronduit gevaarlijk.

Dat zij dit durven opschrijven en publiceren zegt veel over hoe ver de politieke moraal in dit land is afgezakt. We moeten dit niet wegwuiven. Dit moet keihard benoemd en afgewezen worden.