Overheid jaagt huiseigenaren in de schulden met ‘groene leningen’: verduurzaming loont vaak niet

Uit cijfers blijkt dat inmiddels 135.000 huishoudens een lening hebben afgesloten bij het Warmtefonds - goed voor 1,3 miljard euro aan uitgeleend geld. Binnen vijf jaar moet dat bedrag groeien naar 7,5 miljard euro. Dat betekent dat er jaarlijks zo’n 80.000 nieuwe leningen moeten worden verstrekt.

De gedachte is simpel: Nederlanders lenen tienduizenden euro’s om hun woning energiezuiniger te maken, en verdienen dat terug via een lagere energierekening. Maar in werkelijkheid is het vaak precies andersom: de maandlasten stijgen, de terugverdientijd is onzeker, en de overheid neemt geen enkel risico.

Een lening bij het Warmtefonds kan oplopen tot 28.000 euro. Wie dat maximale bedrag leent, betaalt twintig jaar lang 170 euro per maand aan rente en aflossing. Tel uit je winst.

En wie garandeert dat die investering zichzelf ooit terugbetaalt? Niemand. Het Warmtefonds zelf geeft toe dat het niet kijkt naar de terugverdientijd van de maatregelen en geen energieadvies biedt. Met andere woorden: burgers worden aangemoedigd om tienduizenden euro’s te lenen zonder dat iemand controleert of het financieel überhaupt verstandig is.

Het beleid wordt verkocht als een win-win: je huis wordt energiezuiniger én je energierekening daalt. Maar de praktijk is weerbarstig. Een warmtepomp, isolatie, zonnepanelen en nieuwe ramen kosten tienduizenden euro’s. De rente op leningen loopt op, terwijl de gas- en stroomprijzen grillig blijven.

Een kleine rekensom leert dat veel huishoudens meer kwijt zijn aan aflossing dan ze ooit besparen. Bovendien geldt dat veel investeringen na 15 à 20 jaar vervangen moeten worden - precies het moment waarop de lening eindelijk is afbetaald.

Vereniging Eigen Huis waarschuwt dan ook dat verduurzaming met geleend geld zelden eenvoudig is. Volgens de organisatie moeten huiseigenaren “altijd een financieel adviseur inschakelen”, omdat standaardberekeningen niet werken.

Kortom: de overheid duwt burgers richting dure leningen, maar laat hen zelf opdraaien voor het risico.

De druk om te “verduurzamen” wordt elk jaar groter. Banken weigeren soms hypotheken te verstrekken voor huizen met een lage energielabelscore. Gemeenten voeren milieuregels in die huizenbezitters dwingen om gasloos te worden. En vanuit Brussel klinkt het dreigement dat woningen zonder isolatie straks minder waard worden.

Vrijheid van keuze? Vergeet het maar. Dit is groene dwangpolitiek onder het mom van duurzaamheid.

Terwijl de overheid miljarden rondpompt via fondsen, zitten gewone Nederlanders opgescheept met leningen die ze nauwelijks begrijpen, maatregelen die niet renderen, en regels die hen beperken in hun eigen huis.

Het Warmtefonds wordt gefinancierd door de overheid - dus door belastinggeld. Als de leningen niet worden terugbetaald, draait de belastingbetaler ervoor op. En dat terwijl de overheid ondertussen miljarden uitgeeft aan klimaatprojecten die nauwelijks effect hebben.

Voor de financiële sector is het een gouden kans: staatsgaranties, rente-inkomsten en groene goodwill. Voor de burger is het een molensteen om de nek.

Nederlandse gezinnen hebben geen behoefte aan nóg een lening. Ze willen lagere lasten, stabiele energieprijzen en beleid dat realistisch is. Maar dat past niet in het droombeeld van de klimaatbureaucraten, die liever zien dat iedereen zijn huis tot laboratorium maakt voor hun ideologische experimenten.

Het wordt tijd dat politici eerlijk zijn: verduurzaming met geleend geld is géén investering, maar een gok. Een gok op beleid dat kan veranderen, op energieprijzen die kunnen dalen, en op technologieën die verouderen.

Wie zijn huis wil isoleren of zonnepanelen wil leggen, moet dat kunnen - maar vrijwillig en weloverwogen. Niet door schuldleningen die door de overheid worden aangepraat.