Timmermans valt Jetten aan: “Alleen ik kan Wilders verslaan” - pure arrogantie van de linkse lijsttrekker

Timmermans beweert verder dat zijn partij “niet is opgeschoven naar links” en dat hij nog steeds gelooft dat GroenLinks-PvdA de grootste partij van Nederland zal worden.

Het is de zoveelste keer dat de oud-eurocommissaris zichzelf neerzet als de onmisbare man die het land moet redden - terwijl de kiezers ondertussen steeds minder vertrouwen hebben in zijn holle retoriek.

De uitspraak van Timmermans - “alleen ik kan Wilders verslaan” - zegt alles over zijn politieke houding. Niet de kiezer bepaalt, maar hijzelf. Alsof Nederland één grote toneelzaal is waar hij, Frans de Grote, op het podium mag blijven staan zolang hij wil.

Het is een klassiek voorbeeld van linkse zelfoverschatting. De man die jarenlang in Brussel beleid maakte dat Nederlanders miljarden kostte, probeert zich nu te presenteren als de enige die “het land weer op koers kan zetten”. Maar zijn koers kennen we inmiddels: meer EU, meer belastingen, meer klimaatdwang, minder vrijheid.

Opvallend is dat Timmermans niet langer zijn pijlen richt op de PVV of BBB, maar op D66. Volgens hem is Jetten “naar rechts opgeschoven”, en doet de partij mee aan “kluitjesvoetbal op rechts”. Dat zegt veel over de nervositeit binnen GroenLinks-PvdA. D66 stijgt in de peilingen, terwijl Timmermans al weken blijft steken rond de 22 zetels.

De aanval op Jetten is dus geen inhoudelijke zet, maar pure strategische paniek. Timmermans ziet dat de linkse kiezer niet meer automatisch voor hem kiest. En dat steekt.

Timmermans beweert dat GroenLinks-PvdA “niet is opgeschoven naar links”. Dat is bijna komisch, want zijn partij stelt hogere belastingen voor, meer overheidsbemoeienis, een miljardenverslindende klimaattransitie en nog ruimhartiger migratie. Als dat niet “links” is, wat dan wel?

De realiteit is dat zijn programma bolstaat van ideologisch wensdenken. Het midden- en kleinbedrijf betaalt de rekening, de werkende Nederlander draait op voor zijn klimaatvisie, en de overheid zwelt verder op tot een bureaucratisch monster.

Maar volgens Timmermans is dat “de juiste koers”. Een koers die hij wil afdwingen door zelf “de grootste” te worden - niet om te luisteren naar de kiezer, maar om de macht te grijpen.

De kernzin van zijn optreden was veelzeggend: “Alleen als wij groot genoeg zijn dat ze niet om ons heen kunnen, kunnen wij het land op een andere koers zetten.”

Dat is precies het probleem. Het gaat hem niet om samenwerking, niet om democratische balans, maar om politieke dominantie. Hij wil groot genoeg zijn om anderen te overrulen. Dat is geen redder, dat is een machtsdenker.

Zijn droom is een kabinet waarin Brussel bepaalt, Den Haag uitvoert en de burger betaalt.

Frans Timmermans blijft geloven dat hij de enige is die Nederland kan redden - tegen Wilders, tegen rechts, tegen iedereen die niet in zijn wereldbeeld past. Maar dat zegt meer over zijn arrogantie dan over zijn kracht. De Nederlandse kiezer is zijn messiascomplex meer dan zat.

Wie denkt dat hij alleen “de redder” kan zijn, begrijpt niet wat democratie betekent. Nederland wil geen zelfverklaarde verlosser, maar leiders die luisteren en verantwoordelijkheid nemen. En dat is precies wat Frans Timmermans niet doet.