Zorg alleen nog voor de rijken? Zes partijen willen bezuinigen op jouw gezondheid

Zestien patiëntenorganisaties luiden de noodklok. In een brandbrief aan de politiek waarschuwen ze voor een toekomst waarin alleen de rijken nog toegang hebben tot de nieuwste medicijnen en behandelingen. Mensen met kanker, alzheimer of reuma? Die kunnen straks een folder krijgen met de mededeling: “Helaas, niet vergoed.”

De partijen die dit plan steunen, zeggen dat ze “verstandig met geld” willen omgaan. Alsof zorg een luxeproduct is. Alsof het behandelen van een zieke Nederlander een kostenpost is in plaats van een morele plicht. Het Centraal Planbureau rekende het voor: op korte termijn levert het de staat een half miljard op, op de lange termijn 7,7 miljard.

Maar wat zeggen economen zelf? Zelfs David Bolscher, zorgeconoom bij ABN Amro, vindt het plan ongeloofwaardig. Want nieuwe, efficiëntere medicijnen uitsluiten is economisch dom én moreel failliet. Toch zet Den Haag door.

De realiteit is simpel: dit gaat niet over geld, dit gaat over prioriteiten. Er is wél miljardenruimte voor klimaatprojecten, EU-bijdragen en opvang van migranten. Maar voor zieke Nederlanders? Daar wordt op geknepen.

Wat hier gebeurt is fundamenteel. De overheid verandert zorg van een recht in een voorrecht. Alleen wie kan betalen, zal de beste zorg krijgen. De rest mag het doen met verouderde middelen, wachtlijsten en bureaucratie.

Dit is precies het tegenovergestelde van wat solidariteit betekent. Dit is neoliberale technocratie in optima forma: geld boven mens, spreadsheets boven levens.

Opvallend stil blijft het in Den Haag. De partijen die zeggen op te komen voor “kwetsbare groepen” - D66, Volt, ChristenUnie - steunen een beleid dat de zwaksten keihard raakt. De VVD noemt het “noodzakelijke hervorming.” En JA21? Die lijkt mee te waaien met wat de elite acceptabel vindt.

Niemand stelt de simpele vraag: hoe kan het dat we miljarden uitgeven aan klimaatsubsidies en migratie, maar besparen op medicijnen voor zieke Nederlanders?

Nederland betaalt de hoogste zorgpremies in Europa, maar krijgt daar steeds minder voor terug. Minder keuze, minder snelheid, minder menselijke maat.

Het bevriezen van het basispakket is geen neutrale ingreep; het is een politieke keuze die rechtstreeks raakt aan de kern van onze samenleving. Wie ziek is, moet kunnen rekenen op de beste zorg - ongeacht zijn inkomen. Dat was ooit het fundament van Nederland. Nu dreigt dat te verdwijnen onder de valse vlag van “efficiëntie”.

Dit is de logica van het kartel: eerst burgers uitknijpen met belastingen, dan de zorg verschralen, en tenslotte roepen dat er “geen geld” meer is.

Zorg is geen luxe, het is beschaving. Wie de zorg alleen nog toegankelijk maakt voor de rijken, zegt eigenlijk: de rest mag creperen. Dit is het failliet van een politiek die haar eigen burgers allang uit het oog verloren is.

Nederland verdient beter. Niet nóg meer bezuinigingen, niet nóg meer “efficiëntie,” maar leiders die de mens weer centraal zetten.

De vraag is niet óf we dit kunnen betalen. De vraag is: willen we nog een land zijn dat voor zijn zieken zorgt?