Terwijl Nederland zich een weg baant door een woud van crises – van ontembare immigratiegolven tot een boerenstand in het nauw – vinden onze 'geachte' politieke leiders niets beters te doen dan te fluisteren in verborgen hoeken. Ja, u leest het goed. De vier formerende partijen, met in hun kielzog de altijd afwezige informateur Ronald Plasterk, hebben zich teruggetrokken op een geheime externe locatie om te praten over iets zo onspectaculair als hun 'onderlinge chemie'. Het weekend bracht ons al het schouwspel van de clash tussen
NSC-kopman
Pieter Omtzigt en
BBB-leider
Caroline van der Plas. Een politiek gevecht over boerenbelangen, waarbij de laatste zich terecht weigerde zich te distantiëren van de uitspraken van Farmers Defense Force voorman Mark van den Oever. Pietertje vond dat een vreselijk probleem en haalde Van der Plas publiekelijk door de politiekcorrecte mangel. Dit terwijl het land schreeuwt om daadkracht en eenheid in deze turbulente tijden.
Maar nee, in plaats van op te treden, kiezen onze leiders voor achterkamertjespolitiek en sluwe spelletjes. De ironie is schrijnend: terwijl Wilders openlijk dreigt met nieuwe verkiezingen – iets wat misschien wel de enige weg vooruit is uit deze politieke puinhoop –
wordt er op hoog niveau gekibbeld over wie de grootste zure sneer kan uitdelen.
Laten we niet vergeten dat deze zogenaamde formatiegesprekken plaatsvinden tegen de achtergrond van een Nederland dat smeekt om sterke leiderschap. De immigratie stroomt ongehinderd door, de boeren worden vertrapt door rigide regelgeving, en onze nationale identiteit wordt aan de hoogste bieder verkocht.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Bij DDS zijn we KLAAR met dit soort spelletjes. Wij willen dat onze problemen nu eindelijk eens worden OPGELOST! Denk jij daar net zo over? Steun ons dan! Doneer aan DDS via BackMe en help me dat ranzige partijkartel en deze vieze spelletjes van de oude politiek elke dag te bestrijden! Dus hier staan we dan, als toeschouwers van een treurspel genaamd 'Nederlandse politiek', waar de acteurs meer bezig zijn met hun eigen script dan met het welzijn van het volk dat ze beweren te dienen. Terwijl Plasterk en de zijnen nog een week hebben om te toveren met chemie, blijft het de vraag of de echte chemie – die tussen Den Haag en het Nederlandse volk – niet allang verloren is gegaan.