Politie keert zich tegen Dijksma na dolksteek over ME-optreden

De ME trad doortastend op om de illegale bezetting te beëindigen – precies waarvoor ze getraind zijn. Maar wat deed burgemeester Dijksma? In plaats van de agenten publiekelijk te steunen, verklaarde zij dat het “gebruik van geweld niet onderdeel was van de instructie.” Een klap in het gezicht van de agenten die de chaos moesten oplossen die zij als burgemeester had laten ontstaan.

Binnen het Utrechtse politiekorps is de bom nu gebarsten. Politiebronnen bevestigen aan PowNed dat sommige ME’ers niet langer onder Dijksma willen werken. “Ze voelen zich voor de bus gegooid,” aldus een insider. En terecht. Je riskeert je leven om de stad te beschermen – en de burgemeester pakt de megafoon om je af te vallen.

Volgens politievakbond ACP waren de emoties onder agenten zó hevig, dat er zelfs een aparte bijeenkomst werd georganiseerd om de spanningen te bespreken. Het vertrouwen in Dijksma is ver te zoeken. Agenten voelen zich verraden, ongewenst, gebruikt.

Het is niet de eerste keer dat een linkse burgemeester – denk ook aan Halsema in Amsterdam – de kant kiest van demonstranten boven die van de politie. Maar deze affaire gaat dieper. Hier is sprake van een directe ondermijning van het gezag binnen het korps. En dat uitgerekend door de vrouw die de hoogste gezagsdrager van de stad zou moeten zijn.

PVV-leider Geert Wilders liet er geen gras over groeien. Op X schreef hij:

En hij heeft gelijk. In plaats van laf te buigen voor radicaal-linkse eisen, moeten burgemeesters pal achter hun dienders staan. Zij zijn het die de chaos indammen, die de stad veilig houden – niet de schreeuwers met keffiyehs en antisemitische leuzen.

Dat Dijksma haar ME afvalt, zegt alles over haar politieke prioriteiten. Het “deescaleren” van pro-Hamas-demonstraties lijkt voor haar belangrijker dan de veiligheid van studenten, docenten en bewoners.

Wat nu vaststaat: burgemeester Dijksma is haar gezag kwijt. Als agenten letterlijk aangeven niet meer onder haar bevel te willen werken, dan is haar positie onhoudbaar. De burgemeester hoort boven de partijen te staan, niet als activistische politicus de rechtshandhaving te ondermijnen.

In elk normaal functionerend bestuur zou dit politieke consequenties hebben. Maar in het huidige Nederland lijkt links altijd weg te komen met dit soort schandalen – ten koste van het vertrouwen in onze rechtsstaat.

Wat er nu nodig is, is leiderschap. En een keihard signaal aan onze dienders: jullie staan niet alleen. DDS staat pal achter de ME. Wij danken hen voor hun inzet. Wij veroordelen politici die hen onder de bus gooien voor eigen politiek gewin.

Zolang dit soort bestuurders aanblijven, blijven wij vechten. Voor de waarheid. Voor rechtvaardigheid. En voor de helden in het blauw.