-Cultuur onder Vuur- Waarom links u uit het vliegtuig wil houden met een CO2-budget

Het idee van een ‘CO2-paspoort’ is dat je een beperkt aantal tonnen CO2 mag uitstoten per jaar. Een rapport van onderzoeksbureau The Future Laboratory noemt 2,3 ton per persoon per jaar als maximum, willen we de zogenaamde ‘klimaatcrisis’ voorkomen. De gemiddelde Nederlander zit nu op 9 ton.

Het drastisch terugdringen van de uitstoot kan alleen door ook te snijden in het vliegen. Klimaatactivisten haasten zich te zeggen dat veel vluchten overbodig zijn of puur voor plezier. Met een beetje aanpassen merk je amper iets van het CO2-budget, zo is de boodschap.

Daar denken ontwikkelingslanden anders over. Voor hen is toerisme een belangrijke inkomstenbron. Een CO2-paspoort leidt tot minder toestroom van Westerlingen en dus minder geld. Links zou toch extra gevoelig moeten zijn voor dit feit, gezien de tientallen miljarden ontwikkelingshulp die PvdA-politici als Jan Pronk en Lilianne Ploumen naar de Derde Wereld sluizen.

Een CO2-budget maakt het moeilijker om verre landen te bezoeken en culturen te leren kennen. Verslagen van lange reizen behoren tot de mooiste literatuur die het Westen kent: denk aan Alexis de Tocqueville’s Democratie in Amerika en Marco Polo’s reisverhalen. Reizen is een culturele verrijking, zolang je je eigen cultuur maar niet gaat afvallen of belasteren. Je leert het goede van vreemde culturen waarderen en tegelijk je eigen land waarderen: 'Goh, als je dit ziet, wat hebben we het toch goed geregeld in Nederland...'

Genoeg passagiers vliegen echter niet voor hun plezier, maar voor hun werk. Als je commercieel directeur bent van een chipfabrikant die in Amerika, Europa en Azië opereert, dan is snel reizen een must. CO2-beperkingen schaden het bedrijfsleven en daarmee de economie.

Vooral privévluchten zijn het doelwit van klimaatacties door Extinction Rebellion. Maar voor een CEO is ieder uur goud waard. Een privévlucht zonder het gedoe van inchecken brengt hem tijdig en fris op een belangrijke vergadering waar hij belangrijke beslissingen moet maken. Beslissingen waar het levensonderhoud van duizenden gezinnen van afhangt.

Klimaatactivisten gaan vooral tekeer tegen korte vluchten. GroenLinks-PvdA wil zelfs een verbod op vluchten onder de 750 kilometer. Maar waarom vloog Frans Timmermans als Europees Commissaris dan geregeld naar allerlei EU-lidstaten binnen deze radius? Vliegen is sneller en betrouwbaarder dan de trein, zo blijkt uit het gedrag van linkse politici.

Groene politici als Frans Timmermans zijn salonsocialisten als het aankomt op hun eigen vlieggedrag. Het is niet anders als in hun woning: Timmermans woont in een Maastrichts herenhuis met energielabel E en cv-ketel, terwijl hij Nederlanders van het aardgas af wil dwingen.

En wat te denken van radicale klimaatactivisten die hun selfies bij Extinction Rebellion-demo’s plaatsen op dezelfde Instagrampagina’s plaatsen als de kiekjes van hun pleziertripjes naar Thailand? Vliegschaamte, zoals men het noemt, draait niet om het milieu maar om het beperken van burgers.

Het streven om vliegen te beperken met een CO2-paspoort is een uiting van socialisme. Het socialisme wil niet dat mensen vrij reizen en vrij ondernemen. Iedereen moet opgesloten worden in zijn land. Het CO2-paspoort is de nieuwe Berlijnse Muur.