Jan Bennink geeft onzichtbare Lientje een ongenadige veeg uit de pan: "Tijd om écht op te staan voor de boeren!

Bennink, die geen blad voor de mond neemt, wijst op de noodzaak van expliciete en actieve steun. "Waar blijft het boerenleiderschap?" vraagt hij zich af. In zijn ogen faalt Van der Plas dramatisch om daadwerkelijk tussen haar mensen te staan, laat staan de leiding te nemen in protesten die het land op zijn grondvesten doen schudden. Hij mist de passie, het vuur en vooral het actieve verzet tegen de verstikkende regelgeving die de boeren naar de rand van de afgrond drijft.

De kritiek van Bennink is niet mals. Hij verwijt Van der Plas een gebrek aan moed, vooral in een tijd waarin politieke figuren zoals Gideon van Meijeren vervolgd worden voor zaken die in de ogen van velen neerkomen op politieke intimidatie. "Politiek is niet voor bange mensen," herinnert Bennink ons, implicerend dat Van der Plas haar rug rechter moet houden tegenover de tegenstand.

Maar Benninks kritiek gaat dieper. Hij beschuldigt Van der Plas van verraad aan haar achterban door haar houding in de kamer, haar samenwerking met politieke vijanden zoals Frans Timmermans, en haar falen om controversiële wetten tegen te houden die de boeren nog verder in het nauw drijven. Hij stelt dat Van der Plas speelt met de emoties van haar achterban, zonder daadwerkelijk de strijd aan te gaan die nodig is om de boeren te redden van de ondergang.

In een oproep die zowel hartstochtelijk als bitter is, moedigt Bennink Van der Plas aan om haar historische rol als leider van de boeren op zich te nemen. Hij herinnert haar aan de legendarische daden van Floris Vos, die als een ware volksleider opstond voor de rechten van de Erfgooiers. Bennink waarschuwt Van der Plas dat ze een keuze moet maken: óf opstaan en vechten voor haar mensen, óf haar plaats innemen in een kabinet dat in zijn ogen niets minder zal zijn dan het meest gehate in de Nederlandse geschiedenis.

Het is een kruispunt voor Caroline van der Plas. Jan Bennink heeft zijn standpunt duidelijk gemaakt, en nu is de wereld benieuwd naar haar antwoord. Zal zij de roep om leiderschap beantwoorden, of zal zij verdwijnen in de schaduw van politieke compromissen die haar en de boerenbeweging niets opleveren? De tijd zal het leren, maar één ding is zeker: de boeren verdienen een leider die vecht met vuur en passie. En Jan Bennink zal niet rusten tot hij die ziet.